Ik doe graag aan mountainbiken en op deze pagina houd ik bij wat voor mij de leukste tien mtb-routes in Nederland zijn. Met een focus op de noordelijke en oostelijke provincies, want in Noord-Brabant, Limburg en het westen kom ik maar weinig. Bij de tien routes lees je mijn commentaar en zie je een kort filmpje, gemaakt door André uit Dordrecht (MTB Challenge), die zich ten doel heeft gesteld alle routes in Nederland te rijden.
Speciale vermelding:
1. Gieten-Gasselte (Dr., 29 km)
Bijna 100% onverhard, minstens 90% single track en het grootste deel van de route ook nog eens met een lekkere flow. Weinig klimmen en dalen, maar de ‘zandbulten’ langs het onder een zonnetje helblauwe meer zijn toch een leuke uitdaging. Vooral de middelste, waar je met goede benen overheen kan en met minder goede benen beter omheen gaat. In het zand naast het meer is een extra stukje trail gemaakt, met een heleboel bultjes achter elkaar. Leuk maar nog wat ruw, moet nog wat platgereden worden. Ik vertrek altijd vanaf de parkeerplaats aan de Nijslootsweg (noordzijde) en de klimmetjes die je dan bijna meteen tegenkomt op de wallen aan weerszijden van een zandafgraving, zijn killing voor koude kuiten. De westkant van de route (dus over de helft) is misschien iets saaier dan de oostzijde, maar voert wel door een prachtig bosgebied. Ook zijn daar acht geheel kunstmatige heuveltjes achter elkaar opgenomen in de route. Totaal niet technisch, maar ik ga er iedere keer weer met kinderlijk genoegen overheen. Vlak voor mijn finish werd ik vroeger vrij standaard door een hond achterna gezeten naast een vennetje waar de viervoeters los mogen lopen, om daarna over een saai en breed stuk zandweg (de Nijslootsweg, even verderop) te moeten. Nu is langs beide minpuntjes een prima extra stukje single track gebouwd. Top!
2. Markelo (Ov., 31 km)
Zeker vijf jaar geleden was ik hier eens en toen vond ik de route wat tegenvallen: te lange verharde stukken. Dat vonden meer mensen. Op veel plaatsen (o.a. in het filmpje van André hieronder) wordt dan ook fijntjes aangegeven dat Hellendoorn, Holten en Rijssen vlakbij eigenlijk leuker zijn. Maar dat is niet meer zo! Vorig jaar is de route flink aangepakt. Er zijn veel stukken single track bijgekomen en deze route heeft nu alles wat je op een route van 30 kilometer wenst. Naast de vele fijne stukken single track in het bos heb je mooie, lange stukken over de glooiende velden, met prachtig uitzicht. De paar stukken verhard die er nog zijn, neem je nu van harte op de koop toe. Tip: Ga links langs de Schipbeek in plaats van over het schelpenpad rechts, waar te veel andere recreanten zijn en passeren op 1,5m. eigenlijk niet te doen is. Ik weet niet of links officieel mag, maar het kan wel, niets afgesloten.
3. Rijssen (Ov., 18 km)
De achtbaan onder de MTB-tracks! Voortdurend in de flow, op-en-neer en heen-en-weer. Perfect onderhouden, droog door goede afwatering en met remmende hekken waar de route even over een verharde weg gaat. Zo’n 95% onverhard en 90% single track, heerlijke route. De route ook die ik de laatste tijd het vaakst rijd.
4. Hellendoorn (Ov., 17 km)
99% onverhard, 95% single track. Mooie, super onderhouden route, waarop, anders dan op Rijssen van vergelijkbare lengte, af en toe echt flink gewerkt moet worden. Vooral de klim bij het sanatorium (noordzijde) is pittig, maar zo nu en dan lukt deze me zonder een voet aan de grond te hoeven zetten. Kom je uit het bos bij de ingang van het pretpark, dan is er kans op een ontmoeting met een chagrijnige jonge buizerd. Onlangs telde ik er vier daar en vorig jaar is een collega van mij daar nog aangevallen. Aan de zuidkant van de route is er de beruchte afdaling achter zwembad Het Ravijn (op 5.36 in het filmpje). Tegenwoordig trek ik daar mijn schoenen van de pedalen (normaal vast) voor ik me op goed geluk naar beneden stort. Als ik daar val, zit ik liever niet vast aan mijn fiets.
5. Lemelerberg (Ov., 14km)
Prachtige track met meerdere klimmetjes, waaronder twee serieuze kuitenbijters. Start vanaf de parkeerplaats bovenop de ‘berg’ en je hebt het gevoel dat de berg er speciaal voor mtb’ers is neergelegd, omdat de track een heuse ‘ingang’ heeft daar. Verder een rock garden (die ik nog steeds eens moet doen) en meerdere technische uitdagingen. Bijna geheel onverhard, vooral als je je kunt beheersen en niet het fietspad pakt dat langs sommige stukjes ligt. Single track ongeveer 70%. De route is ‘maar’ 14 km, reden om ‘m per bezoek twee keer te doen als je de benen hebt.
Lochem is onlangs aangepakt en nu ligt er in het bosgebied tussen het dorp en Barchem een toproute, met 90 procent single trail, venijnige klimmetjes en mooie afdalingen. Als straks de gemeenste remkuilen, ontstaan door alle werkzaamheden en de te snel daaropvolgende droogte en drukte, zijn afgevlakt, dan kan deze baan zonder meer wedijveren met Hellendoorn, waar de route mij in veel opzichten aan deed denken. De klimmetjes zijn wat steiler en bochtiger en de afdalingen zijn boeiender en iets gevaarlijker. Maar Hellendoorn heeft als geheel een betere flow. André heeft onderstaand filmpje gemaakt (juni 2020), slechts enkele dagen voor ik de route voor het eerst deed.
7. Holten (Ov., 29 km)
De route Holten gaat bijna helemaal door het bos, over de Holterberg en eromheen. Dit is een mooie route met veel hoogteverschil en veel afwisseling. Alleen de twee lange, rechte stukken fietspad over de heide ‘bovenop’ zijn saai en op de een of andere manier heb ik er altijd tegenwind, heen en terug. De track wordt goed onderhouden, wat voor een grotendeels onverharde route van deze lengte geen kinderachtige opgave is. De route raakt bij ‘het tunneltje’ naast de N35 aan de route Hellendoorn en is daardoor perfect daarmee te combineren. Holten is voor mij extra aantrekkelijk, omdat ik die ook vanuit huis kan rijden. Moet ik wel 7 km heen en 7 km terug verhard rijden, maar dat is door het mooie Salland ook geen drama.
8. Zeddam (Gld., 26 km)
Wie hier geweest is, is het waarschijnlijk met me eens: de mooiste route van Nederland, door en langs het Bergherbos in Montferland. Lange klimmen en afdalingen, gecombineerd met vaak prachtig uitzicht over de heuvelende landerijen en daartussen verstopt liggende dorpjes. Afgelopen winter (2019-2020) heeft groot onderhoud plaatsgevonden, waardoor er heel veel uitdagende, soms zeer technische single tracks in het bos zijn bijgekomen. Deze moeten nog even worden uitgereden, waren in april nog erg hobbelig. De volgende keer dat ik ga, zal dit vast al veel beter zijn.
Doe dit niet op mindere dagen. Ik heb al een paar keer spijt gehad van de wat langere tocht hierheen, omdat mijn benen niet wilden en de tocht vervolgens een martelgang was. Nieuw filmpje van André (juni 2020).
9. Dronten (Fl., 21 km)
Een verrassend leuke route! Grotendeels door bos, soms door het riet. Soms lange lanen, meestal snelle single track, hier en daar behoorlijk technische stukjes, zoals de extra lus met klim-met-dwarsbalkjes, droppers en trappetjes. De route voert 90 procent over onverhard en 75 procent daarvan is single track. Bij een route in de polder verwacht je geen hoogteverschil, maar waar iets mogelijk was, hebben de bouwers bulten en kuilen aangebracht. En het langer glooiende stuk over het gras ‘bovenop’ is echt lollig. Opvallend: de kuilen zijn op sommige stukken net iets dieper en steiler dan je op de meeste andere plaatsen tegenkomt. Deze route in het Roggebotzand ligt onder waterniveau en ligt er in tijden van droogte als een van de weinige banen in Nederland goed bij. André is net iets minder enthousiast, zie zijn filmpje hieronder.
10. Heeten (Ov., 35 km)
Eerder vond ik dat deze route ‘erbij moest’, omdat het mijn thuisbaan is. Maar eigenlijk verdient deze route ook gewoon een top-10 notering. De route komt vlak langs mijn huis. Het is een lange route tussen Heeten, Okkenbroek en Deventer/Schalkhaar met fijne stukken single track (twee leuke nieuwe stukken tussen Heeten en Okkenbroek!), maar ook lange stukken over de verharde weg. Het Wechelerveld is een heel attractief stukje single track van 4 kilometer in het rond, waar ik mijn dochter heb leren mountainbiken. Dat baantje is ook onderdeel van twee andere routes, Oostermaet (30 km) en Diepenveen (ook 30 km), zodat je in principe op één dag een heleboel Sallandse kilometers bij elkaar kunt fietsen.
Speciale vermelding: Nijmegen-Groesbeek (Gld., 29 km)
Buiten mijn top-10, omdat deze routes voor mij vrij ver weg zijn en ik aan voortdurend steil klimmen en risicovol afdalen weinig plezier beleef. Dat gezegd hebbende: deze routes zijn ongetwijfeld het mooiste wat Nederland op mtb-gebied te bieden heeft en de terechte nummers 1 en 2 op mtbroutes.nl op het moment van schrijven: eind april 2020. Je moet dit sowieso een keer proberen om vast te stellen of het iets voor jou is. Ik noem Nijmegen (rood, 14 km) en Groesbeek (paars, 15 km) steeds samen, omdat ze onderling vergelijkbaar zijn en de verbindingsroute (rood/paars) tussen beiden niet meer is dan dertig meter oversteken over de Nijmeegsebaan.
Vijf keer Zeddam, tien keer Hellendoorn of vijftien keer Lemelerberg. Dat is ongeveer hoe intens het klimmen op Nijmegen-Groesbeek is: 762 hoogtemeters bij elkaar. Ter vergelijking: Zeddam (26 km), berucht bij velen, telt 443 hoogtemeters. Soms klim je in rechte lijn, maar veel vaker slingerend via paadjes waar een berggeit nog plezier aan beleeft. De bouwers hebben de afdalingen her en der helemaal spectaculair gemaakt, met lange corkscrews en mooie kombochten. Op die stukken lijkt het overigens wel of ze cement hebben gestort, want de (van nature al stenige) ondergrond is daar keihard. Bandenspanning naar beneden bijstellen!
Een extra uitdaging vormen de stukken met mul zand (en bewust gestort gravel?) op de trails, heel vaak precies daar waar je er nou net niet op zit te wachten. Wel heel bevredigend als je er dan door komt zonder een voet aan de grond.
Nog geen filmpje(s) bij deze routes, omdat André er nog niet geweest is. Een bezoek aan het Rijk van Nijmegen staat ongetwijfeld al in zijn agenda! Zodra er iets is, plaats ik dat hier.